dönüş

Döndüm, cumartesi öğle vakti vardim brighton'a. Hüzün ve sevinç arasinda gidip gelen ruh halim abimi evin kapisinda gorunce sevinç ile bütünlesti.

üzgündüm her tatil gittigimde turkiye, ulkem daha da kotulesiyordu. İlk defa kendimi guvensiz hissettim sokaklarda yururken hep turk milleti soyledir boyledir yok yabancilarin yaninda bizler soyleyiz diye cumleler kurardim hepsi mazide kalmak uzere. Bir kadin olmanin daha da zorlastigi bir ulke oldu artik turkiye. Pippa Bacca nin irzina gecildiginde andaki her cirpinisini damarlarimda hisseder oldum o gazete baslikliklarini okuyunca bir kadinin basina boyle bir sey gelmislik degil ulkemizin imajina takik olan insanlarin varligi bu cırpınıslari daha acili hale getiriyordu.

Aklimdaki sorulara netlik kazandiran cevremde dusunen insanlarin varligini hissettiren sp ziyaretinde ise ümitsizligi hayal kirikligini hissettim. Hocam diyordu sen hani cumhuriyetten bahsediyorsun gitti elden gitti diyordu...ne yapiyoruz ne yapacagiz peki biz nereye gidiyoruz diye düsünerek gözlerimdeki yaslara engel olmadim.

Evim neresi bilmiyorum... gercek evim diye dusundugum yerin ev olmaktan cikma tehlikesi korkutuyor beni, peki buralar .. ben ne kadar istesemde ugrassamda buraya ait olmayacagim ait de degilim olmak istiyor muyum sanmiyorum. Yolda yürüken baktigim zaman cevreme aklima m.a.ersoy un o misrasi geldi medeniyet dedigin tek disi kalmis canavar ...

iste ben bu canavarin kurbani olmaktan korkuyorum

Buse